kapować

kapować I {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, kapowaćpuję, kapowaćpuje {{/stl_8}}– zakapować {{/stl_13}}{{stl_8}}dk Ia, kapowaćpuję, kapowaćpuje, kapowaćany, pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'donosić na kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kapował kolegów. On zakapował swego przyjaciela. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}\ {{stl_20}}

{{/stl_20}}kapować II {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, pot. {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'rozumieć coś, orientować się w czymś, zdawać sobie z czegoś sprawę': {{/stl_7}}{{stl_10}}Zawsze wolno kapował. Nie kapuję, o co w tym wszystkim chodzi. To jest nowy system, kapujesz? {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'obserwować kogoś z ukrycia, podpatrywać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kapował przez dziurkę od klucza. Kapuj, czy ktoś nie idzie. <niem. z wł.> {{/stl_10}}